Als vrouw van Theo, wou ik bewijzen dat vrouwen in de wereld van de fotografie hun mannetje konden staan. Zo werd ik in 1985 lid van Prisma. Samen zijn wij uren op stap geweest voor die éne foto. Samen hebben wij uren in de doka gezeten en voor elkaar de foto’s kritisch bekeken. Nu de digitale fotografie zijn intrede gedaan heeft, gaan wij nog steeds samen op stap en zitten wij samen achter de computer, zonder dat dit de eigen visie beperkt.
Ondertussen werd ik in 1991 cultureel afgevaardigde en op de algemene vergadering van december 1995 werd ik verkozen als voorzitter. Deze twee functies combineer ik nog steeds.
Ik hoop dat ik het enthousiasme en de ervaring van de “anciens” kan helpen overbrengen aan de “nieuwe” leden.